Toen mijn woorden
op waren
mijn hart verscheurd
als droge aarde
onvruchtbaar dor
mijn verdriet
oneindig groot
wanhopig
niet meer weten
als het bloed van mijn ziel
vertroebel je mijn blik
tot ik je laat gaan
vloeiend en rond
volg je de lijnen
van mijn gezicht
waar de zoete lippen
van mijn lief
je bijtend zout
weg kussen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten