Wat Wad

Terwijl aan de horizon het eiland langzaam verandert in een dun, grillig streepje waarop nog net de contouren van de vuurtoren en de duinen waarneembaar zijn, dreigt de zon langzaam en sissend in de zee te verdwijnen.
Een zeemeeuw leunt krijsend op de wind die nu, terwijl de zon aan kracht inboet en zich gaat opladen voor een nieuwe dag, koel aanvoelt.
De boot is afgeladen vol; ongelukkigen wier vakantie alweer voorbij is, dagjesmensen, een hele school, lijkt het; Duits sprekend.
Naast mij klinken in onvervalst Gronings de sterke verhalen over een trekker-trekwedstrijd, Pk’s, motorinhoud en sleepvermogen.
Een verliefd stelletje staart over de zee, hand in hand verbonden met elkaar en toch met elk hun eigen gedachten.
Een bejaard echtpaar. Zij met het hoofd iets in de nek alsof ze zich door de wind laat strelen.
Rechte rijen auto’s, ordelijk opgesteld op het dek er onder en fietsen kriskras eromheen.
De geur van diesel die zich vermengt met de zilte lucht van het wad. De heldere schaterlach van een kind. En hij.

Zijn lange zwarte haren met daarin aan de rechterzijde één lok grijs geverfd – of misschien is het grijs de originele kleur en is het zwart eraan toegevoegd? – wapperen rond zijn hoofd, de jonge kaalheid onthullend.
Hij staat zo ver mogelijk naar voren op het dek, de beide handen aan de reling en de blik strak op de verte gericht zonder ergens in het bijzonder naar te kijken.
De enorme ster die rond zijn elle boog is getatoeëerd is de meest opvallende van een hele verzameling. Ik vraag me af wat de symboliek zou kunnen zijn; de ster in combinatie met de elle boog. Wellicht is het de diep zwarte kleur die het maakt dat ik me er iets sinisters bij voorstel.
Dan, als hij klaarblijkelijk heeft besloten dat hij genoeg heeft gezien draait hij zijn kolossale lichaam verbazend soepel om en is de tekst op zijn zwarte T-shirt leesbaar.
In witte letters staat er onder elkaar geschreven: ‘Remember me’.
Er boven een nog jong gezicht half bedekt onder een vakantiebaard die alle kanten op lijkt te willen groeien en een blinkende piercing door de onderlip.
De norse gelaatsuitdrukking breekt en lijkt in stukjes van hem af te vallen wanneer hij haar langgerekte ‘Papa’ hoort en hij hurkt om het kleine, blonde ding in de armen te vangen.